De autobiografie van Hannah Redlich waarin zij schrijft over het opgroeien binnen een gezin waar alle aandacht en hulp naar haar broer met autisme ging. Doordat anderen mensen haar hoogbegaafdheid als iets gunstigs zagen, werd haar hulpvraag vaak niet begrepen of weggewuifd.

Hannah schrijft dagboekverhalen, dagelijkse gebeurtenissen en terugblikken vol met hersenspinsels waarin zij het heeft over vriendschap, integriteit, loyaliteit, onbegrip, (on)rechtvaardigheid, zelfheling, communicatie, omgang, doorzettingsvermogen en school. In haar hersenspinsels peinst ze over wat normaal inhoudt, schrijft ze een brief aan de leerplichtambtenaar, vraagt zich af waarom hoogbegaafdheid niet gezien wordt als beperking, en of ze nog wel lief als ze liever zonder haar broer is.